Ναι, αλλά ο Ανιέλι είπε ότι η Αταλάντα δεν αξίζει να είναι στο Champions League…

Έχετε σκεφτεί στα αλήθεια πότε πραγματικά αρχίσατε να αγαπάτε το ποδόσφαιρο; Όχι, από τον ρόλο του θεατή που είμαστε οι περισσότεροι αυτή τη στιγμή, άλλοι ως δημοσιογράφοι, άλλοι ως φίλαθλοι –λίγο πιο αποστασιοποιημένοι- άλλοι ως οπαδοί, αλλά ως πιθανοί πρωταγωνιστές;

Μήπως ήταν όταν είδατε την αγαπημένη σας ομάδα για πρώτη φορά στο γήπεδο ή στην τηλεόραση; Μήπως ήταν στον πρώτο της τίτλο; Μάλλον όχι, γιατί αυτά είναι απλά τα αποτελέσματα της αγάπης προς το άθλημα, που ήταν η προϋπόθεση για να προκύψει η ιδιότητα του «φιλάθλου», του «οπαδού» κ.ο.κ.

Κατά βάση, το ποδόσφαιρο είναι το λαοφιλέστερο άθλημα, καθώς είναι εξ ορισμού ένα σπορ που δεν ξεχωρίζει σε ψηλούς ή κοντούς, σε αδύνατους ή λίγο πιο εύσωμους, άρα δίνει την ευκαιρία σε όλους το να ζήσουν τη συμμετοχή σε μια παρέα και να σε κάνει να αισθανθείς ότι ο αγώνας που παίζεις με την αντίπαλη γειτονιά είναι περίπου το ίδιο σημαντικός με έναν αγώνα Παγκοσμίου Κυπέλλου.

Προς τι όλο το… μελό ως εισαγωγή;

Τα τελευταία δύο χρόνια, εκεί στο Μπέργκαμο έχει μαζευτεί μια «παρέα», που έχει βαλθεί να ασχολείται μαζί της ο κάθε ποδοσφαιρόφιλος που σέβεται τον εαυτό του, όχι απαραίτητα για να δει μία ολόκληρη σεζόν, αλλά τουλάχιστον για να ρίξει μια ματιά στις επιδόσεις και στα επιτεύγματά της. Ο λόγος για την Αταλάντα, που έπειτα από μία εξαιρετική σεζόν στη Serie A, εξακολουθεί να ζει το όνειρο του Champions League και φέτος έχει καταφέρει να πραγματοποιήσει μία ακόμα καλύτερη χρονιά από την περσινή που χαρακτηρίστηκε… απίστευτη.

Και το ενδιαφέρον είναι το σύνολο που έχει μαζευτεί στην ιταλική πόλη. Ένας 32χρονος Αργεντινοϊταλός που αποκτήθηκε το 2014 από την ουκρανική Μέταλιστ (Παπού Γκόμεζ), ένας 29χρονος Ολλανδός αμυντικός χαφ που είχε δοθεί δανεικός κάποια στιγμή στη Μίντλεσμπρο (Μάρτεν ντε Ρουν), ένας 27χρονος Ουκρανός χαφ που αποκτήθηκε μόλις το περσινό καλοκαίρι από την Γκενκ (Ρουσλάν Μαλινόφσκι), ένας 26χρονος Ολλανδός μπακ-χαφ που το 2017 αποκτήθηκε με 1 εκατ. ευρώ από τη Χρόνινχεν (Χανς Χάτεμπερ), ένας 32χρονος Σλοβένος που αποχώρησε από τη Φιορεντίνα πριν από τρία σχεδόν αποτυχημένος (Γιόζιπ Ίλιτσιτς) και κάπως έτσι πάει η δουλειά για όλους τους υπόλοιπους.

Όσο για το κόστος των μεταγραφών… Η πιο ακριβή στην ιστορία των «μπεργκαμάσκι» είναι ο Κολομβιανός επιθετικός, Λουίς Μουριέλ, που αποκτήθηκε το καλοκαίρι του 2019 από τη Σεβίλλη αντί 20 εκατ. ευρώ και μάλιστα δεν θεωρείται καν αναντικατάστατος, έχοντας 10 παρουσίες ως βασικός από τις συνολικά 29 εμφανίσεις του.

Πέρα, όμως, από τα όσα έχει καταφέρει εντός γηπέδου η Αταλάντα του 62χρονου, Τζαν Πιέρο Γκασπερίνι, που το 2011 απολύθηκε από την Ίντερ έπειτα από μόλις πέντε ματς, το σημαντικότερο είναι ότι έδωσε την καλύτερη απάντηση στον πρόεδρο της Γιουβέντους, Αντρέα Ανιέλι, που τον φετινό Μάρτιο όχι μόνο «μηδένισε» τα όσα έχει καταφέρει το καμάρι –πλέον- του Μπέργκαμο, αλλά ουσιαστικά προσέβαλε την όλη λογική του σπορ, που ακόμα και ο «μικρός» μπορεί να έχει το δικαίωμα να ζήσει το όνειρό του, εφόσον καταφέρει με την τεχνογνωσία να αχρηστεύσει τα τεράστια μπάτζετ των ανταγωνιστών του. Δύσκολο, αλλά όχι ακατόρθωτο, όπως έχουν δείξει στο παρελθόν κι άλλες περιπτώσεις με πιο χαρακτηριστική τη Λέστερ του 2015/16.

«Έχω μεγάλο σεβασμό για όσα έχει πετύχει η Αταλάντα, αλλά χωρίς διεθνή ιστορία και χάρη σε μία εκπληκτική σεζόν, αγωνίστηκαν απ’ ευθείας στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Είναι σωστό ή λάθος;», είχε αναρωτηθεί ο 44χρονος, με την απάντησή του να την παίρνει, δυστυχώς για τον ίδιο, σε κάθε ευκαιρία.

Η Αταλάντα (που πλέον είναι δεύτερη στη Serie A) έχει πετύχει 93 γκολ σε 33 ματς πρωταθλήματος και άλλα 16 σε 8 ματς Champions League. Συνολικά, έχει 109 γκολ σε 41 ματς του υψηλότατου επιπέδου, που σημαίνει περίπου 2,7 γκολ ανά παιχνίδι. Επιπλέον, στο πρόσφατο ματς στο Τορίνο κόντρα στη Γιουβέντους, η Αταλάντα σκόραρε στο 16’. Η είδηση φυσικά δεν αποτελεί το γκολ της, αλλά ότι οι γηπεδούχοι μέχρι τότε δεν είχαν ακουμπήσει την μπάλα στο αντίπαλο μισό για 8 λεπτά και 10 δευτερόλεπτα, ενώ δεν είχαν αλλάξει πάσα στον ίδιο χώρο για 11 λεπτά και 34 δευτερόλεπτα. Αποτέλεσμα το 2-2, με τη Γιουβέντους που διαθέτει ίσως ένα από πέντε μεγαλύτερα μπάτζετ στην Ευρώπη ήταν να μην δημιουργήσει ουσιαστική ευκαιρία και να σκοράρει με δύο πέναλτι.

Το πρόβλημα, προφανώς και δεν είναι η Γιουβέντους, που είναι άκρως επιτυχημένη και έχει δικαίωμα στο να μην διανύει μία σεζόν στην οποία δεν ενθουσιάζει εντός αγωνιστικού χώρου, ακόμα κι αν έχει ξοδέψει πακτωλό εκατομμυρίων. Για την ακρίβεια, όσο υπάρχουν περιπτώσεις όπως της Αταλάντα, που ακόμα και στον χώρο του απόλυτου επαγγελματισμού θυμίζουν κάτι από το πραγματικό ποδόσφαιρο και αρκούνται στις απαντήσεις εντός γηπέδου, απόψεις τύπου Ανιέλι παύουν να είναι πρόβλημα.

Τουλάχιστον, για όσους μπορούν να καταλάβουν ότι όταν ομάδες με το στάτους της Αταλάντα, μπορούν να σκοράρουν 30(!) γκολ περισσότερα από ομάδες με το στάτους και το μπάτζετ της Γιουβέντους, αποτελεί το πραγματικό νόημα του σπορ.

Σε αυτή την περίπτωση, ο κάθε… Ανιέλι που θέλει να δημιουργήσει μία κλειστή λίγκα πλουσίων, θα αντιμετωπίζεται ως ο παράλογος της υπόθεσης, που πότε-πότε θα εμφανίζεται μια… Αταλάντα για να τον βάζει στη θέση του.